Netvliesloslating

De voorkant van het oog wordt gevormd door het hoornvlies. Hierdoor valt het licht naar binnen. Vervolgens gaat het licht door de pupil, door de ooglens en door het glasvocht naar het netvlies. In het netvlies zitten de staafjes en kegeltjes die licht omzetten in elektrische prikkels. De prikkels worden via de oogzenuw naar de hersenen geleid waar de beeldwaarneming plaatsvindt.

Wat is een netvliesloslating?

Wanneer het netvlies losraakt van zijn onderlaag spreken we van een netvliesloslating (ablatio retinae). Dit komt jaarlijks bij ongeveer 1 op de 10.000 mensen voor. Het kan op elke leeftijd optreden, maar er zijn een aantal risicofactoren die de kans op een netvliesloslating groter maken.

–          Hogere leeftijd

–          Bijziendheid (min sterkte)

–          Netvliesloslating in de familie

–          Na een staaroperatie

Oorzaken

Een netvliesloslating wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van één of meerdere scheurtjes in het netvlies. Dit kan optreden door veranderingen in het glasvocht, in de loop der jaren kan het glasvocht krimpen en kunnen de aanhechtingen in het netvlies gaatjes veroorzaken. Wanneer er een gaatje is ontstaan kan er vloeistof tussen het netvlies en de diepere lagen van het oog komen. Dit is een netvliesloslating.

Verschijnselen

Vaak op middelbare leeftijd ontstaan vaak plotseling zwarte bewegende deeltjes en/of lichtflitsen. Dit noemt men mouches volantes. Deze verschijnselen kunnen duiden op veranderingen in het glasvocht. De oogarts of optometrist kunnen onderzoeken of het glasvocht en het netvlies in orde zijn. Soms begint een netvliesloslating zonder vlekken of flitsen, maar dan merkt men vaak een uitval in het gezichtsveld (een soort gordijn). Patiënten met deze aandoening ervaren geen pijn. Verlies van het gezichtsvermogen komt doordat het centrum van het netvlies heeft losgelaten of doordat het losgelaten deel van het netvlies voor het centrum is komen te liggen.